Γιατί οι γονείς πληγώνουν τόσο βαθειά;

Η μητρική αγάπη θεωρείται αυτονόητο συναίσθημα αλλά αντικειμενικά δεν είναι.

Τα παιδιά δεν είναι τα ιδανικά παιδιά της φαντασίας μας . Όπως επίσης και οι μητέρες δεν μοιάζουν μ αυτές που περιγράφουν τα ποιήματα.

Τι συμβαίνει ψυχικά και συναισθηματικά κατά την διάρκεια της γέννας και της γέννησης

H ενδομήτρια ζωή, είναι μια περίοδος που δημιουργεί ζωή, συναίσθημα και ανάγκες. Για τα “μάτια” του μικρού ανθρώπου που συναισθάνεται την καθημερινή του σωματική και ψυχική μεταμόρφωση μέσα από το σώμα και την ύπαρξη της μητέρας του, είναι μια περίοδος προετοιμασίας για να έρθει στην καινούργια του πραγματικότητα. Για τα “μάτια” της γυναίκας που ετοιμάζεται να δώσει ζωή είναι μια περίοδος που εκτός από την δημιουργία ζωής δημιουργεί και συναισθήματα.

Ένα μαθητικό κυλικείο πρότυπο!

- Χριστιάνα, τι καλό έχει σήμερα;

- Φρεσκοκομμένη φρουτοσαλάτα, σπανακόπιτα και σπιτικό κέικ. Μισό λεπτό να δω τον κατάλογο… Α! Ναι, σήμερα έχει επίσης, γαλατόπιτα, μικρά τυροπιτάκια και αραβική πίτα.

- Τέλεια, διψάω, τι θα πιεις;

- Φρεσκοστυμένο χυμό πορτοκάλι φυσικά τι άλλο!

"καρεκλάκι της σκέψης" τι σημαίνει στην πραγματικότητα;

Αν και ζούμε σε μια εποχή που οι ιδέες, τα πιστεύω, η επιστήμες, προχωρούν μπροστά κι εξελίσσονται, υπάρχουν κάποιοι τομείς στους οποίους παρατηρείται μια στασιμότητα. Ένας από αυτούς δυστυχώς φαίνεται πως είναι ορισμένες πρακτικές που χρησιμοποιούνται για τη διαχείριση της παιδικής συμπεριφοράς. Το "καρεκλάκι της σκέψης" ή όπως αλλιώς θέλει να το ονομάσει κάποιος, είναι μια από αυτές.

Η αυτοεκτίμηση των παιδιών χτίζεται μέσα στο σπίτι!

«Όταν ήμουν μικρός, ο πατέρας μου ερχόταν σε όλους τους αγώνες ποδοσφαίρου που συμμετείχα. Στο τέλος κάθε αγώνα με επαινούσε για τα ασσίστ μου, για το ομαδικό παιχνίδι που έκανα και για την προσπάθειά μου. Δεν εστίαζε στα γκολ ή αν είχαμε νικήσει ή χάσει. 

Τι να κάνετε αν χάσετε το παιδί σας σε πολυσύχναστο χώρο

Είναι ένα τρομακτικό σενάριο που όμως συμβαίνει εκατοντάδες φορές την ημέρα σε πολυσύχναστους χώρους σε ολόκληρο τον κόσμο. Περπατάς μαζί με την οικογένεια ή την ομάδα σου, κρατώντας το παιδί σου από το χέρι, αλλά όταν κοιτάξεις κάτω ή λίγο πιο δίπλα μόλις μισό λεπτό αργότερα, έχει εξαφανιστεί! Μπορεί να υποψιάζεσαι ότι έχει τρέξει μέσα στο πλήθος και αρχίζεις να πανικοβάλλεσαι. Αυτό το άρθρο θα σου δείξει ακριβώς τι πρέπει να κάνεις για να μην συμβεί κάτι τέτοιο αλλά και αν συμβεί, πώς να το αποφύγεις.

Ήρεμα βρέφη, στο πρώτο ταξίδι με το αεροπλάνο!

Βρέφη από 8 ημερών έως 2 ετών.

Οι μικροί μας φίλοι είναι ευπρόσδεκτοι να ταξιδέψουν στις πτήσεις μαζί με τον γονέα-κηδεμόνα τους από τις πρώτες ημέρες της ζωής τους, αρκεί να τηρούνται οι παρακάτω προϋποθέσεις για τη δική τους ασφάλεια:

Διάσπαση προσοχής

Η Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής - Υπερκινητικότητας (ΔΕΠ-Υ) είναι ένα σύνδρομο που αναφέρεται σε άτομα, που αντιμετωπίζουν σημαντικές δυσκολίες με την προσήλωση της προσοχής τους σε μία δραστηριότητα ενώ ενδέχεται, παράλληλα, να εμφανίζουν σωματική υπερδραστηριότητα. Ειδικότερα τα άτομα με ΔΕΠ-Υ χαρακτηρίζονται από απροσεξία, αδεξιότητα, δυσκολίες στην αφοσίωση στις σχολικές υποχρεώσεις ή τη συμμόρφωση σε υποδείξεις. Η διαταραχή μεταφράζεται ως ανικανότητα ρύθμισης της συμπεριφοράς. Συχνά, σχετίζεται με αρνητικές επιδόσεις στο σχολείο, καθυστέρηση (ελλείμματα) στη μάθηση και στην επικοινωνία. 

Χρήσιμες συμβουλές για την προφύλαξη και προστασία των παιδιών από πράξεις ασέλγειας ή κακοποίησης.

Οι γονείς θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί με τις συναναστροφές και τη συμπεριφορά των παιδιών τους.

Η σίτιση κατά απαίτηση του παιδιού είναι πιο υγιής!

Η εμπιστοσύνη στο παιδί ο καλύτερος οδηγός για υγιή διατροφή

Η καλύτερη πρακτική για τους γονείς, σύμφωνα με τα νεότερα επιστημονικά δεδομένα, είναι να εμπιστεύονται το βρέφος τους και να το αφήνουν να αποφασίζει πότε και πόσο θέλει να τρώει.

Πότε κάτι είναι επείγον...!

Είναι σημαντικό να ακολουθείτε το ένστικτό σας. Εσείς γνωρίζετε το παιδί σας καλύτερα από κάθε άλλον και μπορείτε να καταλάβετε πότε είναι πραγματικά άρρωστο.

Αναθρέφουμε ανεξάρτητα βρέφη που γίνονται εξαρτημένοι ενήλικες

Γράφει η Φιλιώ:

Αυτό που ίσως ακούγεται περισσότερο από το στόμα νέων και όχι μόνο γονιών είναι ότι το παιδί πρέπει να μάθει να είναι ανεξάρτητο. Αυτή είναι και η αγωνία πολλών με λίγο μεγαλύτερα παιδιά «πότε θα γίνει ανεξάρτητο» ή ο λόγος περηφάνιας κάποιων άλλων «από μωρό ήταν ανεξάρτητο!». Το εντυπωσιακό είναι ότι συχνότερα θα ακούσεις συζητήσεις για το αν κάποιο παιδί είναι ή πώς θα γίνει ανεξάρτητο παρά για το αν είναι ή πώς θα γίνει ευτυχισμένο.

Όταν τα παιδιά εξελίσσονται στις αρνητικές "ταμπέλες" που τους βάζουν οι γονείς

Προσφωνώντας ένα παιδί με επίθετα που έχουν αρνητική σημασία (ανεξάρτητα από την πρόθεση), αυξάνεται η πιθανότητα, αργότερα στη ζωή, το παιδί αυτό να εξελιχθεί προσδιορίζοντας τον εαυτό του μέσα από αυτή την ιδιότητα.

Σχολείο: Αντί για καρέκλες, μπάλες πιλάτες!

Το Δημοτικό Σχολείο στο Φουρφουρά της Κρήτης είναι το πρώτο δημόσιο σχολείο, όπου οι καρέκλες των μαθητών έχουν κυριολεκτικά πεταχτεί...

Ίσως και να είναι το μοναδικό δημόσιο σχολείο στην Ελλάδα, στο οποίο συμβαίνουν προχωρημένα, για τα ελληνικά δεδομένα, πράγματα!

Πώς γεννιέται το μίσος; από την Alice Miller

Σε όλα μου τα βιβλία προσπάθησα να δείξω ότι η βία που ασκείται στα παιδιά γίνεται μπούμεργανγκ για την κοινωνία. Στο συμπέρασμα αυτό κατέληξα όταν έθεσα το ερώτημα τού από πού προέρχεται το μίσος, πώς γεννιέται. Θέλησα να μάθω γιατί κάποιοι κλίνουν προς την ακραία βία και κάποιοι άλλοι όχι. Μόνον όταν διερεύνησα διεξοδικά τις παιδικές ηλικίες δικτατόρων και κατά συρροήν δολοφόνων, άρχισα να καταλαβαίνω. Γιατί όλοι τους στην παιδική ηλικία εκτέθηκαν σε αδιανόητα φρικτά βιώματα, τα οποία αρνήθηκαν ολωσδιόλου.