Ένα χαριτωμένο κρεβατάκι μου τράβηξε την προσοχή στην έρευνα που έκανα στο διαδίκτυο, μόνο που κάτι έλειπε …τι έλειπε; η παιδική κούνια και τα κάγκελα. Μικρά στρώματα πάνω σε παιδικά χαλιά με πολλά μαξιλάρια και διακοσμητικά. Μια διαφορετική προσέγγιση, που μου τράβηξε την προσοχή. Ψάχνοντας περισσότερο διαπίστωσα ότι αυτή η τακτική ανήκει στο σύστημα μοντεσσόρι, ένα σύστημα εκπαίδευσης που προέρχεται από την Μαρία Μοντεσσόρι, η οποία γεννήθηκε το 1870 στην Ιταλία, σπούδασε Ιατρική και στην συνέχεια Παιδαγωγικά, Φιλοσοφία και Ψυχολογία, στο Πανεπιστήμιο της Ρώμης.
Πηγή: www.littledeco.gr
Ουσιαστικά η γνωστή σε όλους μας “στρωματσάδα” βασίζεται στον σεβασμό προς το παιδί. Εκείνο θα πρέπει να αποφασίζει πότε θέλει να ξαπλώσει και να κοιμηθεί και πότε να ξυπνήσει και να σηκωθεί (…καθόλου βολικό για τους περισσότερους γονείς). Το παιδί θα πρέπει να έχει την ελευθερία να κινηθεί μέσα στον χώρο.
«Ανεξαρτησία, ελευθερία με όρια και σεβασμός για την φυσική ψυχολογική ανάπτυξη του παιδιού είναι το τρίπτυχο που αποτελεί την ουσία του Μοντεσσοριανού συστήματος εκπαίδευσης, το οποίο συνεχίζει, αν και με αρκετές παραλλαγές, να εφαρμόζεται σε χιλιάδες σχολεία ανά τον κόσμο, ενώ έχει επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό και τις καθημερινές συνήθειες τόσο της οικογένειας όσο και της κοινωνίας.» …για περισσότερα εδώ
Σίγουρα πολύ διαφορετικό, σε κάποια σημεία με βρίσκει να συμφωνώ. Θα κάνω την έρευνα μου για το σύστημα μοντεσσόρι και θα επανέλθω με περισσότερο υλικό. Εσείς θα το εφαρμόζατε;
Πηγή: www.littledeco.gr
